معنی بقل ، ابتقال

حل جدول

بقل ، ابتقال

سبزی تره

بقل، ابتقال

ابتقال

لغت نامه دهخدا

ابتقال

ابتقال. [اِ ت ِ] (ع مص) تره و گیاه خوردن.

بقل

بقل. [ب َ] (ع مص) ظاهر شدن. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). || سبزو با نبات شدن زمین. (از اقرب الموارد). رویانیدن زمین گیاه را. (آنندراج) (از متن اللغه). || سبز شدن شوره گیاه. (اقرب الموارد). پدید آمدن سبزی برگ شوره گیاه. (از متن اللغه). || (اِ) هر گیاهی که زمین بدان سبز گردد. ج، ابقال و بُقول (ناظم الاطباء):
جملگی گفتند با موسی ز آز
بقل و قثاء و عدس سیر و پیاز.
مولوی.
|| هندبا. (از تذکره ٔ انطاکی). و رجوع به بقل دشتی شود. || سالاد. مخلوطی از گیاهان ادویه زده. ج، بقول. (دزی ج 1 ص 103).
- بقل الروم، رجوع به بقله الذهبیه در ترکیبات بقله شود.

بقل. [ب َ] (ع اِ) تره و سبزه ٔ بهار که از تخم روید نه از بیخ. یکی آن بقله. ج، بقول. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج). تره. (صراح) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (نصاب). تره. ج، بقول. (مهذب الاسماء). تره که پخته نانخورش سازند. (غیاث اللغات). تره و سبزه ای که از تخم روید نه از بیخ. جمع لفظ مذکور بقول و جمعالجمع بقولات است. (فرهنگ نظام).

بقل ریشی

بقل ریشی. [ب َ ل ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) رجوع به بقل دشتی شود.

بقل دمشقی

بقل دمشقی. [ب َ ل ِ دِ م َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) رجوع به بقل دشتی شود.

بقل دشتی

بقل دشتی. [ب َ ل ِ دَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) بقله ٔ دشتی. بقل های دشتی یا همه ٔ بقل های بری عبارتند از شاهترج و طرحسقوق و یعضید و تفاف. ولی تنها کلمه ٔ تفاف اختصاص به بقل دشتی دارد. این کلمه بصورت های زیر تصحیف شده است: بقل ریشتی، بقل دمشقی، ولی صحیح بقل دشتی است. (از مفردات ابن بیطار). تفاف. (دزی ج 1 ص 103). گیاهان بری که کشت نشده باشند. (دزی ج 1 ص 103).

قرن بقل

قرن بقل. [ق َ ن ِ ب َ] (اِخ) قلعه ای است در یمن. (منتهی الارب) (معجم البلدان).